De Soroptimist Club Mons-Borinage mag terecht trots zijn: haar betrokkenheid bij het project van de VZW Violences et Mariages Forcés werd gesteund door de Europese federatie Soroptimist International (SIE). Extra bijzonder: het Actiefonds SIE wordt tijdens het biennium 2024–2025 slechts één keer toegekend.

Dankzij de financiële steun van het Projectfonds (Soroptimist België) en van het Actiefonds SIE kan de VZW vrouwen in precair situaties concreet bijstaan. Het gaat om vrouwen en meisjes die het slachtoffer zijn van geweld binnen gedwongen huwelijken — een praktijk die helaas ook in ons land nog te vaak voorkomt.

Hoe kunnen we accepteren dat Nadia, Imane, Helena, Catherine, Leïla, Ikram en zoveel anderen hun leven is verwoest door een gedwongen huwelijk — soms met de dood, zware mishandeling of verkrachting tot gevolg?

De familie getuigt het volgende:

“Je mag niet buitenkomen. En zeker niet zo. Make-up is voor hoeren. Zie je niet hoe je aan het verwesteren bent? Je kleedt je als een slet. Ik ben je vader. Ik weet wat goed voor je is. Ik ken je beter dan jij jezelf.

Wat zullen de grootouders, de familie, de buren zeggen? Dat ik mijn eigen dochter niet kan laten gehoorzamen! Je brengt me schande! Je brengt de hele familie in diskrediet.

We gaan je uithuwelijken! En snel! Dat zal je wel ‘genezen’! En als je niet gehoorzaamt, vermoord ik je! Heb je me gehoord? Ik vermoord je.”

Dit is het lot van deze vrouwen, die verplicht worden te trouwen omdat het hun plicht zou zijn, en die — als ze weigeren — door hun familie worden verstoten of zelfs gedood.

Jaarlijks worden 12 miljoen meisjes vóór hun 18e uitgehuwelijkt — dat is 23 meisjes per minuut, oftewel één meisje elke drie seconden. Daarbij komen nog de talloze gevallen die niet worden gemeld uit angst voor represailles.

Eergebonden geweld, gedwongen huwelijken en genitale verminking hangen vaak samen met migratie; sommige gemeenschappen zijn er sterker door getroffen dan andere. Het gaat om culturele praktijken die onverenigbaar zijn met onze samenleving en illegaal zijn, zowel nationaal als internationaal.

De slachtoffers zijn hoofdzakelijk vrouwen, maar ook mannen worden getroffen.

Het begrip familie-eer is een constant element in de praktijk van gedwongen huwelijken. Het is in naam van die eer dat families controle uitoefenen over het gedrag van hun dochter, en dat het weigeren om zich te onderwerpen aan de groepsnormen wordt beschouwd als een ernstige daad.

Geen enkele religie verplicht tot een gedwongen huwelijk — het zijn tradities die dit in stand houden.

Alle slachtoffers van gedwongen huwelijken ervaren een extreme psychologische nood, des te meer omdat zij vaak niet weten waar of hoe zij om hulp kunnen vragen.

De bedreigingen waarmee zij worden geconfronteerd zijn bijzonder ernstig.

De ogen sluiten voor geweld in naam van de eer, voor gedwongen huwelijken of voor genitale verminking — zogenaamd uit respect voor culturele verschillen — is onverenigbaar met de Belgische wetgeving en het strafrecht.

De VZW Violences Mariages Forcés wordt door deze vrouwen en meisjes gecontacteerd om hen de financiële, juridische en sociale hulp te bieden die zij nodig hebben om aan deze huwelijken te ontsnappen en hun leven opnieuw op te bouwen.